Blogs

De Dutch Mountain Trail in Zuid Limburg is in korte tijd een erg populaire hike geworden. Zó populair dat het pad op modderige doorgangen tot 4 meter breed is uitgewaaierd. Het is een vaak ruige tocht, uitgekiend om zo veel mogelijk te klimmen en te dalen. En dat is de bedenkers van de trail gelukt. Met meer dan 1.500 meter op en neer was het voor mij een perfecte training voor de thru-hike die ik van de zomer wil gaan lopen.

Op papier is de DMT een vierdaagse tocht van precies 100,5 km, die langs de 7 hoogste heuvels van Limburg voert – en dan is de Vaalserberg nog niet eens meegeteld. Maar vrijwel niemand zal de tocht volgens het boekje lopen. Al was het maar omdat je voor een camping of hotel zal moeten omlopen. In mijn geval kon ik de 4 etappes niet in mijn 3 beschikbare herfstdagen passen. Dus ik sloeg etappe 1 over en begon in Vaals.

Dag 1: Vaals – Gulpen (29 km)

Met trein en bus aangekomen in een regenachtig en verlaten Vaals, wandelde ik via Duitsland naar de Vaalserberg, met 322 meter het hoogste punt van Nederland. Hierna begon het pad ruw en erg modderig te worden. Ik liep over de graat langs de grens met België tot ik afsloeg naar het noorden, richting Gulpen. 

De wolken waren grijs, maar de heuvels eronder zagen er nog prachtig uit. Ik waande mij in de Alpen, toen ik na uren lopen het oude kerkje en kerkhof van Wahlwiller passeerde en bij een snelstromende beek aankwam. Daarna begon ik aan een zigzaggende klim langs wijngaarden naar het Eyserbos, met 197 meter hoogte de derde van de Seven Summits.

Eén ding heb ik geleerd tijdens deze trail: het wordt erg vroeg donker in de Nederlandse herfst! Afdalend naar Gulpen en weer steil omhoog naar de top van de Gulperberg was het intussen rond vijf uur al pikdonker. Dat gaf het laatste stuk van de tocht wel een magische sfeer, vooral bovenop de Gulperberg (157 m), de vierde summit, waar een gloedvol verlicht Mariabeeld mij opwachtte.

Het was nog een extra stukje lopen naar de camping bovenop de berg voordat ik mijn tent in het donker opzette op een afgelegen plek tussen de pingpongtafel en het klimrek van de campingspeeltuin.

Dag 2: Gulpen – Noorbeek (26 km)

Mijn tweede dag op de DMT begon met iets beter weer. Mijn enkelwandige Zpacks-duplex tent was droog. Geen condens aan de binnenkant – waarschijnlijk dankzij de wind op de Gulpenerberg. Na mijn zelfgemaakte hikers-breakfast was de schemer verdwenen en daalde ik zuidwaarts af. Nu volgde een prachtig gedeelte van de trail. 

Achteraf zeker het beste van de hele DMT, met veel variatie in paden en landschap. Open velden, steile paden, bossen, glooiende heuvels, oude boerderijen, ontelbare Jezusbeelden, herfstbladeren, en jawel, heel veel spekgladde modder.

Ik liep een stukje op met twee Brabantse dames, die een lang weekend kindervrij waren en de gehele DMT liepen. Volgens hen was het de juiste keuze om etappe 1 over te slaan: ze vonden dat het minst mooie deel. De volgende summit, nummer 5, was de Hakkenberg, op de grens met België. Het was daar zo vlak dat het onmogelijk was je voor te stellen op 252 meter te staan.

Daarna slingerde het pad meerdere keren de grens over – ik vergat af en toe in welk land ik was. Verder door een prachtig bosgebied, met uitzicht op kleine dorpen. Veel typische lemen vakwerkhuizen, sommige in afbrokkelende staat, waardoor houten vlechtwerk als een skelet tevoorschijn kwam.

In St. Martens-Voeren vond ik het eerste café direct aan de DMT: Bei Katrien. Maar wat een pech – het laatste stukje Limburgse Vlaai lag al op het bord van iemand anders. Ik rekende een dubbele tosti en warme chocolademelk af, voordat ik naar laatste top van vandaag liep: de Kattenroth (zesde summit, 209 meter). 

Voor een Randstedeling als ik had deze bergtop meer weg van een stevige dijk. Naar het noorden afdalend kwam ik snel in het dorpje Noorbeek, net buiten de route. Op de half verlaten camping zette ik mijn tent op in een prachtig grasveld met uitzicht over de vallei.